2015 11 Piltown - Derrylacky
Zondag 26 juli Etappe 22
Vannacht is het dan toch begonnen met regenen, maar de tent houdt het prima en onze nieuwe slaapzak, of eigenlijk beter: dekbed dat aan de slaapmatjes wordt vastgeklikt, blijkt warm genoeg. Vanmorgen is het gelukkig even droog en kunnen we nog rustig alles inpakken en ontbijten. Vervolgens is het net als gistermiddag over saaie verharde wegen verder. Na een uur begint de regen opnieuw en is het stug doorlopen. We krijgen vandaag alleen maar verharde wegen en dat is toch wel een langeafstandspad en zeker de E8 onwaardig. Nu in de stromende regen is dat nog een geluk, want dan schiet het lopen nog enigszins op.
Na twee uur lopen komen we langs een vervallen schuurtje, waar we zowaar wat kunnen schuilen. Dat kan hier eigenlijk nergens, dus daar maken we direct gebruik van al ziet het enorm rommelig en armoedig uit. De volgende stop wordt de Poll an Eas waterval twee uur verder. Daar is het gelukkig droog en nu en dan verschijnt zelfs de zon. De waterval is wel mooi, maar vooral de vissen die daarlangs omhoog proberen te springen zijn bijzonder. Later horen we dat dit forellen zijn.
We dalen vervolgens nog twee kilometer af naar Mullinavat en zoeken een pub op. Daar is het behoorlijk druk vanwege de kwartfinales hurling. Jammer genoeg is er ook wat baldadige jeugd die een pop in de open haard gooit. We blijven dus niet echt lang.
Over natuurlijk weer verharde weg lopen we 3½ km. door naar Lukeswell waar ook een pub ligt, een piepkleine. Hoewel er eigenlijk niets te doen is blijven we hier een heel tijdje. Eerst wat praten met de zoon van de 80-jarige eigenaresse die zelf al flink wat op heeft, dan met de twee oudjes die op bezoek waren en tenslotte met de eigenaresse en de enige bezoeker die langs komt. Veel leuker dan die baldadige jeugd, maar ook duidelijk dat dit soort pubs over 10 jaar niet meer bestaan.
Rond acht uur vertrekken we en lopen we nog een uur door tot de rand van het grote bos van Derrylacky. Een oude boer op een quad wil ons nog thee geven, maar we willen perse voor het donker onze tent hebben staan. Dat lukt in de laatste wei voor het bos, waarvan het hek open staat. Gewoonlijk zijn die altijd dicht en dan kamperen we er ook niet. Het is een prachtige plek met uitzicht op uitgestrekte bossen rondom. Een auto draait op dit doodlopende weggetje en natuurlijk is het even praten met de inzittenden. We staan blijkbaar in een wei van die oude man en die zou ons volgens hun nog uitnodigen voor het avondeten. Hier kamperen gaat dus geen problemen opleveren. Om tien uur liggen we in de tent. Het is vandaag vanaf de waterval toch droog gebleven.