2018 21 Vallee de la Cour - Carrouges
Dinsdag 31 juli Etappe 101
Het is droog gebleven, maar Marion heeft heel slecht geslapen omdat haar kant afliep. We ontbijten aan de picknicktafel en pakken de tent weer nat in; Ondanks dat het niet heeft geregend is het wel vochtig.
De GR gaat niet langs de Gorges de Villiers, maar die willen we wel zien omdat het een van de mooiste rotsgebieden hier is. We lopen daarom langs wat boerderijen zuidwaarts om na drie kwartier in het dal te komen. We volgen het bewegwijzerde pad aan de overkant van het riviertje omhoog naar het uitzichtpunt. Mooi heuvelig en rotsen. We begrijpen alleen niet dat de GR hier vanuit het dal over de puinhelling omhoog gaat en dan verder zuidwaarts; volgens de GR site is hier geen omleiding. We houden vast aan ons plan en lopen bovenover naar de ‘grotte’. Dat is een gat in een best wel ruige rotswand, maar de naam grot mag het niet hebben. Vervolgens weer steil omlaag en het riviertje volgen naar de oude GR-route. Het heeft ons wat extra tijd gekost deze Gorges de Villiers, maar het hoort ook zeker bij de mooiste stukjes natuur die we hier hebben gezien.
We volgen het riviertje tot bij de verharde weg en schrikken er toch wel van dat we pas 6 km. hebben gelopen en het al elf uur is. Nog 16 km. te gaan vandaag en we zijn nu al moe. We verlaten het enorme Foret des Andaines en volgen wat holle wegen. Bij een meer komen we een Frans koppel tegen dat van Le Mans is en naar Mont St. Michel gaat. Bij het vallen van het woord Corsica glimmen de ogen van de man en noemt hij GR20. Grappig dat bijna elke wandelaar die we hier tegenkomen die ook geeft gelopen. Het mysterie van de gekruiste GR wordt ook opgelost, want dat is een variant, de GR22c. Wij zitten nog steeds op de hoofdroute.
Ondertussen wordt het in de zon écht warm en loopt Marion op het randje. Na onze lunchpauze in de schaduw korten we daarom iets af en slaan we de rotsen van Orgères over. Evengoed blijft het genieten van de route hier, met grote heuvels waarop enorme bossen liggen. Uiteindelijk zijn we rond half zes in Carrouges, waar we een appartement hebben gereserveerd voor twee nachten, een rustdag dus. We trakteren ons op een ijsje en melden ons bij le Cheval Blanc. Ons appartement is heel groot, het is zelfs geschikt voor zes personen. Ook smaakvol ingericht met een Frans balkenplafond en er is een gevulde fruitschaal, gevulde koelkast en brood. Super!
Nu is het douchen, inkopen doen en koken. Zelfs in dit dorp krijg je redelijk wat biologisch eten en ook vegetarische schijven. We kijken nog wat TV waarbij vooral de hittegolf ons interesseert: Zuid-Frankrijk 38°C, hier gaat het vrijdag naar de 30°C. Dat is echter zorg voor later, eerst wat bijkomen van onze eerste vier dagen. De eerste was hangt te drogen als we gaan slapen.