2018 23 Carrouges - la Roche Mabile
Donderdag 2 augustus Etappe 102
Rond acht uur vertrekken we al en bedanken we Anique voor de goede zorgen. We hebben meer dan 22 km. gepland vandaag en willen van de morgenkoelte profiteren. Al snel gaat het door mooi bos en holle wegen door weilanden. We zien het eerste hert aan de bosrand en hopen vandaag nog meer wild te spotten. We lopen namelijk langs de randen van het enorme Foret d’Écouves dat 150 km² groot is. Op een paar plekken staat een bord met waarschuwingen voor teken en nadat Rob vorige keer door een teek is gebeten, is hij daar panisch voor. Marion is heel luchtig ‘slechts 3% van de teken kan Lyme overbrengen’.
Na wat slingerwegen en paadjes door het bos komen weer kilometerslange banen. Het loopt echter super goed, de rustdag heeft ons goed gedaan, en we hebben veel schaduw. Waar zon is zegt Marion ‘schaduw is ondergewaardeerd’ en dat zullen we nog vaak zeggen. Na 9 km. hebben we een yoghurtpauze aan een picknicktafel, nu nog een keer in de zon; later zullen we juist de schaduw opzoeken bij pauzes.
Na afgelopen dagen 100 km. voornamelijk naar het oosten te hebben gelopen, buigen we nu haaks af naar het zuiden. De GR36 voegt zich bij onze GR22 net na een uitvoerige lunchpauze met ei, tomaat en komkommer. Na een halfuur buigt de GR22 naar het oosten af en blijven wij de nieuwe GR verder naar het zuiden volgen tot (volgend jaar) Saumur.
Het heeft heel goed opgeschoten vandaag en daarom volgen we de GR tekens net voor la Roche Mabile langs een beekje, ook al lijkt dat om. Het is een prima keuze, want het is wat avontuurlijker dan het kleine verharde weggetje dat we anders hadden moeten volgen. Volgens een 2 jaar oud artikel in de lokale krant zou er een café/winkel moeten zijn in dit dorp, maar je weet het hier nooit. We hebben geluk: er is weliswaar een andere uitbater en er zijn andere openingstijden, maar we kunnen hier tot acht uur terecht. We drinken wat en spelen spelletjes, inclusief Triominos. Eerlijk gezegd verwachtten we hier geen gasten meer, maar zeker 30 mensen komen alleen, met familie of vrienden wat drinken en kopen vaak ook wat in de winkel. Dit is de Franse versie van de vrijwilligers pubs/winkels die we in de UK hebben gezien.
We vertrekken net voor sluitingstijd en zetten de tent naast de kerk en het gemeentehuis op een grasveld, nadat we gecheckt hebben dat de klok hier ’s nachts niet luidt. We eten een bijna culinaire brandnetelcurry uit een pakje: een blijver! Om kwart over negen liggen we toch weer moe in bed, want morgen lijkt het warmer te worden volgens de krant en willen we nog eerder vertrekken.