2018 29 Beaumont s/Sarthe - Joué l'Abbé
Woensdag 8 augustus Etappe 107
Om 7 uur staan we op en na een kop koffie zijn we weg. In het centrum van Beaumont ligt een Coccimarket die om 8 uur open gaat en daar kopen we vers brood. De plaatselijke bakker heeft net als in andere dorpen hier congé, dicht dus. Het is nog steeds droog en wat bewolkt, maar het ziet niet uit alsof het gaat regenen.
We steken de Sarthe over de mooie oude romaanse brug over en praten over de teloorgang van het Franse platteland. Zelfs een grotere plaats als Beaumont heeft niet veel meer over qua middenstand: het centrum staat zo goed als leeg, nog een bakker, wat kappers en een superette, dat is het. De SuperU en de Aldi buiten het centrum hebben hun werk gedaan en er is geen weg meer terug.
We ontbijten na een half uur lopen over een weliswaar vlakke landweg, maar wel een met randen bos erlangs. Zo heeft het toch een beetje holle weg effect. Tot St. Marceau blijft het mooier dan gedacht, want er komen ook wat heuvels en nog meer bos. St. Marceau heeft een bakker die op vakantie is, een gemeente camping die gesloten is en een speeltuin die afgesloten is vanwege gebrekkig onderhoud. Hetzelfde verhaal dus als eerder.
Terwijl de zon weer flink schijnt naderen we drukker gebied met de oude N-weg, de nieuwe snelweg en de spoorlijn, allemaal in het Sarthe dal gepropt inclusief steeds meer huizen: we naderen de grote stad Le Mans. De GR uitzetters hebben hun best gedaan nog mooie paden te vinden en zijn daar redelijk in geslaagd, maar het landschap is evengoed niet echt bijzonder. Hoogtepunten die nog volgen zijn het jonge koppel dat van zuid naar noord Sarthe loopt (hun departement) en een lange pauze waar meloen, soep, yoghurtjes en icetea op gaan.
Uiteindelijk zijn we rond 16u. in le Guierche waar weer eens een terras ligt met kruideniertje er aan vast. We drinken wat en lopen dan het laatste stuk naar onze AIRBNB kamer bij Joué l’Abbé. De ontvangst door Dominique is allerhartelijkst. Na wat heen en weer gepraat douchen we en wordt de tent te drogen gehangen. We koken een pakje beneden in de tuin en laten Dominique en Lou (zijn zoon) wat proeven: ‘Echt randonneursvoedsel’. Aan de kleding en wat inrichting te zien denken we dat Dominique iets met India of spiritualiteit heeft en dat is ook zo. Hij komt met foto’s van graancirkels nadat hij hoort dat we langs Stonehenge zijn gelopen en is in India geweest om te zien hoe sommige mensen daar zonder eten kunnen leven. We zijn het niet met alles eens, maar kunnen ons wel heel goed vinden in het vegetariër zijn, zoveel mogelijk biologisch eten en de uitspattingen van het kapitalisme op dit moment. Dit soort gesprekken zijn hoe dan ook inspirerend en zetten je aan het denken.
Rond half negen arriveert Magali zijn vrouw met twee gasten. Uiteindelijk zitten we nog twee uur buiten aan tafel en praten we over onze tocht, maar ook het werk dat zij en haar compagnon doet om gewone mensen die in de problemen zijn gekomen daar juridisch uit te helpen. Het is weer een aangename en interessante avond!